,,POCZWARKA'' D. TERAKOWSKIEJ - RECENZJA KSIĄŻKI

 

      Książka pod tytułem „Poczwarka Doroty Terakowskiej od lat gości w mojej bibliotece domowej. Była to pierwsza z tego typu książek, którą zakupiłam nie wiedząc jeszcze że zostanę psychologiem i na co dzień będę pracować z dziećmi z niesprawnością intelektualną w tym z dziećmi z Zespołem Downa. 

    Książka ta jest dziełem zachwycającym i wzruszającym. Opowiada historię Marysi, dziewczynki z Zespołem Downa, którą pieszczotliwie mama nazywa Myszką. Metaforyka biblijna pojawia się w książce wielokrotnie, między innymi nie przypadkowe są imiona jej rodziców (Adam i Ewa) wątki te ukazują się także w pięknych fragmentach opisujących zabawy Myszki w ogrodzie i jej sposób odczuwania przyrody. Autor od samego początku pokazuje, że dla niego Marysia jest Darem Boga…wokół była ciemność. I wody. Gęste, ciepłe, śluzowate (…) Darami Pana są ziemia, niebo, dzień i noc, kwiaty i nasiona, drzewa, ptaki, myszy, węże, słonie, wichry, pioruny, tornada, wulkany – i ludzie. Darami Pana też dzieci, gdy trzeba usprawiedliwić ich pojawienie się na ziemi (…)”
    Mama dziewczynki początkowo pod wpływem partnera, decydują się zostawić dziewczynkę w szpitalu lub oddać do specjalnego zakładu. Później jednak Ewa zmienia zdanie. Adam obwinia żonę za chorobę córki i oddala się od rodziny, przejmując się tym, co powiedzą inni. Ewa pomału akceptuje swoje dziecko, stara się je zrozumieć, wgłębia się w temat choroby. Obserwujemy jednak bezradność, irytacja oraz wyczerpanie matki, której świat zmienił się całkowicie. Wcześniej ’’idealny dom i rodzina’’ teraz walka z całym światem i chorobą córki. Walka, dlatego, że rodzice nie przyjmują do wiadomości, że ich dziecko jest chore i nie będzie takie jak inne dzieci. Małżeństwo nie widzi jak ich córka jest wyjątkowa i jaki dar ze sobą przynosi. Marysia to wyjątkowo bogate wewnętrznie dziecko, pełne emocji i przeżyć. Mama dziecka z czasem zdaje sobie sprawę, że to właśnie dzięki Myszce jej życie stało się lepsze, dom stał się cieplejszy. Przemiana Ewy dzięki córce jest bardzo ważna, kobieta zaczyna dostrzegać piękno w otaczającym ją świecie, w zwykłych rzeczach i w brzydocie. Nietykalny doskonale wypielęgnowany ogród staje się zarośniętą łąką porośniętą chwastami…..chwastami, które jak się później okazuje pięknie i intensywnie pachną. Nagle to co do tej pory było ważne i doskonałe, stało się niczym w porównaniu do rzeczy do dnia dzisiejszego nieistotnych. Dzięki Myszce świat jej mamy zaczął żyć! Życiem prawdziwym i może nie doskonałym, ale jakże intensywnym. Relacja taty z dziewczynką są całkiem inne. Autorka pokazuje tu drugą stronę reakcji i odbierania przez człowieka choroby, jaką jest Zespół Downa. Adam nie akceptuje córki i czuje do niej wstręt i obrzydzenie. Jego ‘’idealny świat’’ zostaje zaburzony i pojawia się na nim skaza…skaza, jaką trzeba ukrywać przed innymi czując poczucie wstydu. Bohater za wszelką cenę chce dowieść samemu sobie, że to nie z jego winy ich dziecko jest chore. Analizuje swoją rodzinę pod kątem genetycznym i stara się udowodnić, że wina leży po stronie jego żony. Nadchodzi jednak moment, w którym ojciec dowiaduje się, że miał brata z Zespołem Downa. Jego dotychczasowy świat ulega całkowitej zmianie. Do mężczyzny dociera myśl, że Myszka jest darem od Boga, darem, przez, który Bóg chciał coś mu przekazać.
    Czas na ziemi kończy się dziewczynce zbyt wcześnie, Marysia umiera. Przy konającej dziewczynce jest dwoje ludzi, którzy już nie są tymi samymi osobami. Doświadczyli oni lekcji a zarazem dostali szansę na przeżycie życia tak jak każdy z nas powinien przeżyć. Życie, które nie zawsze jest doskonałe, które ma wiele ran i zarysowań, jednak te skazy i doświadczenia pozwalają nam żyć całym sobą. Te wszystkie ciężkie chwile w naszym życiu, sprawiają, że jesteśmy lepszymi ludźmi. Ludźmi, którzy doceniają każdy dzień, każdy poranek, słońce na niebie, ptaki za oknem, uśmiech swojego dziecka.
    Książkę tą warto przeczytać. Ukazuje ona jak wiele dobrego mogą dać nam osoby z Zespołem Downa. Od nich uczymy się spoglądać na świat z innej perspektywy. Sama z własnego doświadczenia wiem, że ich świat jest kolorowy i dobry. Bycie przy nich daje mi ogromną radość, za każdym razem pokazują mi, co w życiu jest ważne i na co powinnam zwracać większą uwagę. Jestem wdzięczna, że na co dzień mam kontakt z osobami z Zespołem Downa. Dzięki nim spoglądam na świat całkiem inaczej.

Czytaj dalej »

KIEDY UDAĆ SIĘ O POMOC DO PSYCHOLOGA

 

    W Polsce co raz więcej przybywa osób potrzebujących wsparcia i pomocy psychologicznej. Związane jest to z nadmierną presją życiową, przepracowaniem, wyczerpaniem psychicznym, trudną sytuacją ekonomiczną, oraz wszechobecną ,,doskonałością'' wypływającą z mediów. Jeśli od jakiegoś czasu pojawiają się u Ciebie myśli aby udać się do psychologa, to warto to zrobić. Jeśli się wahasz to ten krótki artykuł ukarze Ci w jakich sytuacjach taka wizyta jest konieczna. 

    Gdy pojawia się uczucie wyczerpania, może oznaczać że jesteś po prostu przepracowany i potrzebujesz odpoczynku. Jednak uczucie wyczerpania które towarzyszy bez przerwy, pomimo odpoczynku jest sygnałem że dzieje się coś niedobrego. Sytuacja taka może mieć związek z przedłużającym się stresem i w taki wypadku rozmowa z psychologiem pozwoli Ci dojść do siebie i odpocząć. 

    Brak odczuwania satysfakcji ze swojego życia prywatnego czy zawodowego. Wykonujesz swoje codzienne obowiązki mechanicznie jak robot. Nic cię nie inspiruje do działania, nie czekasz na nic, nie masz żadnych dalszych planów. Wolne chwile najchętniej spędzasz z telefonem w ręku lub przed TV. Psycholog pokaże Ci że do takie sytuacji przyczyniają się Twoje zachowania i wybory. Jest to kołowrotek z którego często samemu jest ciężko wyjść. 

    Masz poczucie że twoje życie nie ma sensu i jesteś przekonany że nic się nie zmieni na lepsze? W takim przypadku psycholog to konieczność. Brak wiary w lepsze jutro, rezygnacja z życia, mogą doprowadzić do myśli samobójczych.

    Twój stan emocjonalny uniemożliwia Ci wykonywanie codziennych obowiązków. Jeśli nie potrafisz skupić sie, myśleć, rozmawiać z ludźmi. Psycholog pomoże Ci znaleźć źródło problemów.

    Poczucie chęci zmiany czegoś w swoim życiu to także sygnał, że warto skorzystać z pomocy psychologa. Specjalista nakierunkuje Cię na drogę którą chcesz podążyć. Pokaże Ci Twoje zalety i mocne strony. Da Ci poczucie wsparcia w momencie konieczności wyjścia ze własnej strefy komfortu, po to byś za chwilę mógł cieszyć się nową perspektywą życia.

    Brak motywacji do pracy to kolejny sygnał że coś się dziej niepokojącego. Do wypalenia zawodowego dochodzi w przypadku silnego stresu i długotrwałego obciążenia psychicznego w codziennej pracy. Stres zawodowy związany jest wieloma czynnikami, może być związany z nadmiarem obowiązków, złą organizacją pracy, a także z wieloma innymi sytuacjami w pracy. W tym przypadku im szybciej uzyskasz pomoc tym szybciej wrócisz do normalnego szczęśliwego funkcjonowania.

    Pójście do psychologa nie jest oznaką choroby psychicznej, ani powodem do wstydu czy życiowej porażki. Nasza psychika jest tak samo ważna jak zdrowie naszego organizmu. Gdy odczuwasz ból fizyczny chcesz pomocy specjalisty, tak samo gdy odczuwasz ból psychiczny udaj się o pomoc do psychologa. 

Czytaj dalej »

WWO CZYLI OSOBA WYSOKO WRAŻLIWA

    Żyjemy w świecie w którym co raz bardziej jesteśmy świadomi nas samych i tego co jest w naszych wnętrzach. Odkrywamy samych siebie, mamy otwarte umysły i szanuje siebie samych.  

    Osoba wysoko wrażliwa znacznie intensywniej odbiera siebie jak i otoczenie. Ma większe zdolności odczuwania bodźców zmysłowych jak i emocjonalnych. Odczucia fizyczne jak i psychiczne osoby wysoko wrażliwej są bardzo silne a ich układ nerwowy bardzo wrażliwy. Ponadprzeciętna empatia sprowadza ich do tego że nie przejdą obojętnie obok cudzej krzywdy. U osób wysoko wrażliwych pojawia się głębokość przetwarzania. Każda decyzja musi być głęboko przetworzona, a umysł tworzy dużo scenariuszy, również tych złych. Często osoby takie są wrażliwe na zapachy lub faktury materiałów. Bardzo ciężko znoszą hałasy i po dłuższym przebywaniu w głośnym miejscu potrzebują chwili spokoju, wyciszanie i bycia tylko ze sobą i własnymi myślami. Osoba taka częściej czuje zmęczenie psychiczne niż w fizyczne. Kolejną cechą jest nieświadome dostrzeganie u innych osób ich stanu psychicznego. Zmorą osób wysoko wrażliwych jest częste emocjonalne przytłoczenie, stan nadmiernego przytłaczania doprowadza często do wewnętrznego wyprucia i zmęczenia. Zbytnia wrażliwość daje poczucia zagubienia w myślach, doszukiwania się drugiego dna, rozpamiętywanie. 

• Czy masz wrażenie, że jesteś bardziej wrażliwy/a na doświadczenia, dotkliwiej reagujesz emocjonalnie i sensorycznie na te doświadczenia.
• Czy zwykle głęboko zastanawiasz się nad otrzymywanymi informacjami, możliwymi rozwiązaniami, szczegółowo analizujesz sytuację przed podjęciem decyzji?
• Czy masz czasami wrażenie zalania bodźcami z otoczenia (np. hałas, ostre światło, tłum) i czujesz zmęczenie z tym związane?
• Czy zwykle w relacjach przeżywasz silne emocje i relacje te są pełne empatii (w tym doskonale odczytujesz stan wewnętrzny drugiej osoby)? Równocześnie czy masz wrażenie wchłaniania emocji drugiej osoby? 
• Czy występuje u Ciebie duże wyczulenie na zmiany mimiki, mowy niewerbalnej, brzmienie głosu u osoby, z którą jesteś w relacji? 
• Czy trudno znieść Ci informacje o aktach przemocy i okrucieństwa? Czy wywołują takie informacje Twój wewnętrzny niepokój? 
• Czy często czujesz presję czasu? Czy czas konieczny do wykonania zadań wydaje się zawsze niewystarczający?
• Czy łatwo wywołać u Ciebie poczucie winy?
• Czy często rozpamiętujesz?
• Czy łatwo wpadasz w gniew gdy masz do zrobienia wiele rzeczy w tym samym czasie?

Większość odpowiedzi TAK na powyższe pytania może świadczyć o tym, że jesteś osobą wysoko wrażliwą.

Czytaj dalej »

EMOCJONALNE PUŁAPKI W ZWIĄZKU

     Każdy z nas posiada pewne wzorce zachowań, które wnosi do swojego związku. Wprowadzanie tych zachowań dzieje się nieświadomie. Te schematy ukryte w nas samych mają wpływ na przyszłość związku i bardzo często negatywnie na niego oddziałują. Uświadamiając sobie że one istnieją i jak wyglądają, jesteśmy wstanie popracować nad samym sobą. 

    

    Trzeba pamiętać, że związek to dwie osoby, a Ty masz obowiązek tylko i wyłącznie brać odpowiedzialność za swoje zachowanie i swoje wzorce. Każda osoba w związku powinna sama zadbać o siebie. Jeśli Twój partner nie będzie chciał tego zrobić, nic na to nie poradzisz. Jeśli sam nie będzie chciał zmiany, Ty nie jesteś od tego aby zrobić to za niego. Zadbaj o siebie a czas pokaże czy Twój partner będzie chciał poprawy relacji i podejmie trud w zmienianiu swoich zachowań. 

    W każdym z nas tkwią schematy zdarzeń jakie miały miejsce w naszym dzieciństwie. Są one nieświadome i mogą mieć ogromny wpływ na relację w związku. Doświadczenia z dzieciństwa są głęboko w nas osadzone, w różnych sytuacjach się one ujawniają. Możesz je poznać po emocjach i uczuciach, które przypominają Ci że w dzieciństwie już je odczuwałeś. W sytuacji gdy pojawiają się te emocje, automatycznie nasze zachowania i przekonania wypływają na zewnątrz bez naszej świadomości. Bardzo często osoby które maja tendencję do negatywnych wizji przyszłości, wyzwalają w sobie to poczucie nieświadomie minimalizują tym odczucie zranienia. Warto zajrzeć w głąb samego siebie i zastanowić się co wpływa na dane zachowanie. Pomyśl nad znaczeniem i skutkiem danego zachowania. Przeanalizuj je i staraj się zrozumieć. Pewne schematy traktowania nas przez osoby bliskie w dzieciństwie kształtują nasze późniejsze wybory. To jak traktowany/a byłeś/byłaś w dzieciństwie zapisało się w Tobie nieświadomie jako wzorzec funkcjonowania w bliskiej relacji. 

Schemat wzorca zachowań zawiera: Myśli- to nasze myśli, które podczas dzieciństwa pozwalały nam rozumieć daną sytuację. Zbudowane przewidywania jak dana sytuacja się rozwinie, czego możemy się spodziewać, co może nas spotkać. Wspomnienia- na  kształtowanie się schematu wpływają nasze wspomnienia i zapamiętane doświadczenie dotyczące danej sytuacji. Emocje- to co przeżywaliśmy doświadczając danej sytuacji, smutek, odrzucenie, złość każde uczucie powtarzające się podczas doświadczeń kształtujących nasz schemat. Objawy somatyczne- to symptomy wysyłane przez nasze ciało w odpowiedzi na doświadczane emocje i uczucia w danej sytuacji. Drżenie rąk, kołatanie serca , ból brzucha, pocenie się, to swoiste sygnały powtarzające się gdy reagujemy na znajome już wydarzenie.

    Wzorce zachowań kształtowane są w nas od małego dziecka. Są to przekonania o nas samych i otaczającym nas świecie. Są one uznawane za prawdziwe i sztywne, nie podlegają kwestionowaniu . Są one także konsekwencją niezaspokojonych potrzeb z dzieciństwa. Wyuczone i wpojone w nas schematy utrudniają nam funkcjonowanie w związku. Warto więc się nad tym zastanowić i spróbować zrozumieć swoje zachowanie. Pracowanie nad samym sobą pozwoli nam na tworzenie zdrowej relacji w związku. 

Czytaj dalej »

DEPRESJA NASTOLATKA. CZEGO NIE MÓWIĆ I JAK POSTĘPOWAĆ.

    Depresja to śmiertelna choroba, jest podstępna i cicha. Choroba ta jest związana z wieloma czynnikami. Na jej rozwój może mieć wpływ środowisko, geny, relacje z bliskimi. Każdy z nas może na nią zachorować bez względu na wiek, płeć czy wykonywany zawód. Jeśli pogorszone samopoczucie utrzymuje się codziennie powyżej dwóch tygodni, może oznaczać to że jest to depresja. Objawami depresji jest widoczny spadek aktywności, ciągłe zmęczenie, niska samoocena, brak apetytu lub wzmożony apetyt, brak snu lub wzmożona senność. 

    Co raz więcej młodych osób zapada na ta chorobę. W wielu przypadkach rodzice nastolatka są przekonani że mają do czynienia z nastoletnim buntem i  hormonami, tym czasem dziecko samotnie przeżywa wewnętrzną walkę. Często choroba u nastolatka jest bagatelizowana. Przebiega ona inaczej niż u dorosłego. Nastolatek cierpiący na depresję będzie smutny, przybity ale jednocześnie zły i rozdrażniony. Na co dzień między rówieśnikami może udawać że jest wszystko w porządku a tak naprawdę cierpi po cichu. Chory na depresję zmierza się z niezrozumieniem, poczuciem beznadziejności i wewnętrznym bólem. Codzienne czynności sprawiają mu wiele trudu, wstanie z łóżka, wykonanie czynności higienicznych i wyjście z domu do ludzi, często wydają się rzeczami nie do zrobienia. Ta ukryta codzienna walka z samym sobą jest ogromnie destrukcyjna. Chory nastolatek widzi świat całkiem inaczej, percepcja jest całkowicie zniekształcona. 

    Jak pomóc? Zamiast krytykować i wytykać błędy nastolatka, skupić się na chwaleniu i docenianiu nawet najmniejszych rzeczy. Rozmawiajmy, słuchajmy, pozwólmy na przezywanie emocji. Nawet gdy sytuacja jest dla na trudna i niezrozumiała, starajmy się zrozumieć i nie oceniać. Pamiętajmy że osoba chora na depresje potrzebuje wsparcia a nie złotych rad! Czego nie mówić: ''nie wymyślaj, nic Ci nie jest'', ''niektórzy mają gorzej'', ''weź się w garść'', ''nie zachowuj się jak małe dziecko'', ''wstań i zrób coś ze sobą'', ''przestań się nad sobą użalać'', '' nie udawaj'', ''idź na spacer, przejdzie Ci''.........

   Każdy z nas może zachorować na depresję, ale także każdy z nas może mieć w swoim otoczeniu chorego. Pamiętajmy aby dobierać słowa ostrożnie z rozwagą. Czasami najdrobniejsza pomoc w czynnościach codziennych będzie ogromną pomocą dla chorego. Depresja to choroba przewlekła i wymaga długiego czasu leczenia, dlatego trzeba uzbroić się w cierpliwość. Najważniejsze to być przy przy nastolatku i dawać mu poczucie że nie zostaje z tym sam.  

Czytaj dalej »

CZEGO POTRZEBUJE TWOJE DZIECKO.

     Czy wiesz czego potrzebuje Twoje dziecko? Zadaniem rodzica jest zaspokajać potrzeby własnego dziecka, aby w przyszłości mógł stać się silnym i pewnym siebie człowiekiem. Maslow stworzył piramidę potrzeb dziecka, która jasno pokazuje jakie są podstawy a co znajduje się na jej szczycie. 

    W zaspokajaniu potrzeb dziecka trzeba zacząć od podstaw, aby fasady były silne. My jako rodzice te podstawy tworzymy czasami nieświadomie, wykonując to co do nas jako rodziców należy. Podstawą piramidy o której mówimy, jest zaspokojenie potrzeb fizjologicznych: zapewnienie odpowiedniej ilości snu, dietę bogatą w witaminy, schronienie, czy odpowiedni ubiór w czasie pogody. Kolejną potrzebą jest potrzeba bezpieczeństwa: stawianie jasnych granic i zasad( jest to bardzo ważne i trudne zadanie, jednak konieczne i potrzebne w wychowaniu, aby dziecko czuło stabilizację oraz bezpieczeństwo), respektowanie praw dziecka, otaczanie troską oraz wypracowanie stałego rytmu dnia. Trzecią zasadą jest zaspokojenie potrzeby miłości i przynależności: przede wszystkim okazuj miłość, mów często kocham Cię, przytulaj, wspieraj, poświęcaj czas( znajdź w ciągu dnia ok.30 min. by być w tym czasie wyłącznie dla dziecka na 100%), zadbaj o relację z rodziną i rówieśnikami. Kolejną potrzebą, która już jest potrzebą wyższego rzędu jest potrzeba szacunku i uznania społecznego. Musimy pamiętać aby spełniać te warunki musimy uważnie słuchać swoje dziecka. Doceniać jego wysiłki, i co ważne nie porównywać do innych dzieci. Twoje dziecko jak każdy człowiek jest inne i wyjątkowe. Wszyscy się różnimy i jesteśmy odrębnymi jednostkami i o tym trzeba zawsze pamiętać. Na szczycie piramidy znajduję się potrzeba samorealizacji: pozwól dziecku się rozwijać, doświadczać porażek, które będą go rozwijać. Pozwól poznawać świat na różne sposoby nawet jeśli przyniosą one małą nauczkę.

Czytaj dalej »

BIERNA AGRESJA - CZYM JEST I JAK JĄ ZDEMASKOWAĆ.

     Niewiele osób zdaje sobie sprawę, że istnieje coś takiego jak bierna agresja. Słowo agresja kojarzy nam się z przemocą fizyczną jak i werbalną. Bierna agresja jest cichą agresją i może być nie zauważona. Wciela się ona w interakcje i relacje z drugą osobą. Często chowa się za udawaną szczerością, uśmiechem, grzecznością. 

    

    Agresja to nic innego jak działanie mające na celu skrzywdzenie drugiej osoby. Przykładem biernej agresji może być tak zwany foch, ignorowanie, niewywiązywanie się z zobowiązań, sabotaż, celowe zapominanie o przekazaniu ważnej informacji.  Agresja bierna przejawia się także w komunikacji. Zauważa się ją w sposobie przekazywania komunikatu, ton głosu, mowa ciała, wyczuwalny sarkazm. Taka agresja ma charakter pośredni i wzbudza w odbiorcy niepewność i poczucie winy. Przykładowe komunikaty słowne:'' nie ważne'', ''domyśl się'', ''tak ciężko ci to zrozumieć'', ''aha no super'' itp. Takie zachowanie często jest nieświadome. Są osoby, które mają specyficzny sposób komunikowania się, nawyki komunikacyjne utrudniają relację z innymi. Jest to brak świadomości oraz refleksji nad swoim zachowaniem. Bazą takiego zachowania jest nieumiejętność mówienia o swoich emocjach czy wyrażaniu swoich potrzeb. Bardzo często takie osoby wynoszą takie zachowanie z domu, gdzie wypowiadanie własnego zdania czy wyrażanie złości było wygaszane i niedopuszczalne. Człowiek ma poczucie niezrozumienia i krzywdy. Budzi to w nim chęć obrony i odwetu, a taką możliwość daje bierna agresja. Jest ona cicha i niezauważalna przy czym chroni agresora przed konsekwencją swojego zachowania. 

    Bierna agresja może odbić się na relacjach i życiu społecznym takiej osoby. Takie zachowanie jest spostrzegane przez społeczeństwo jako dwulicowe i nieszczere. Jak widać nie trzeba sięgać po bezpośrednie środki aby kogoś skrzywdzić. Być może w sowim życiu doświadczyłeś lub doświadczasz takiej formy agresji, która sprawia że czujesz się zakłopotany i jest Ci przykro. Trzeba jednak pamiętać aby takie sytuacje wyjaśnić rozmową i dopytaniem rozmówcy co miał na myśli. Otwarta rozmowa pozwoli wyjaśnić sytuację i uniknąć konfliktu. 

Czytaj dalej »

JAK BYĆ WSPARCIEM DLA BLISKIEJ OSOBY CHOREJ NA RAKA

         Diagnoza rak to wstrząs dla całej rodziny. Nagle grunt usuwa się się spod nóg, a poczucie stabilności i bezpieczeństwa pęka jak bańka mydlana. Pojawiają się pytania: Dlaczego nas to spotkało? Czy Bóg nas chciał ukarać? 

         Choroba niesie ze sobą strach, ból, uciążliwe leczenie. Sprawia że chory odczuwa strach przed tym co nadejdzie i tylko wsparcie drugiej osoby może zminimalizować ten lęk. Jeśli chcesz być oparciem dla bliskiej Ci osoby musisz w pierwszej kolejności zadbać sam o siebie. Aby móc pomóc sam musisz być w dobrym stanie psychicznym. Podpora jaką będziesz musi być mocna i stabilna. Pamiętaj więc, że możesz prosić o pomoc specjalistę i umówić się na spotkanie z psychoonkologiem, który zadba o Twój stan emocjonalny oraz usprawni komunikację między Tobą, chorym i resztą członków rodziny. Istnieje także wiele grup wsparcia dla rodzin osób chorych. W takim miejscu możesz wymieniać się odczuciami i sposobem rozwiązywania problemów a także poczujesz że nie jesteś sam. Warto też nawiązać kontakt z jakąś fundacją, która wspiera rodzinę chorego. Podstawą w dobrym kontakcie z chorym jest rola słuchacza a nie nadawcy. Nie mów że rozumiesz co czuje chory. Ustal z chorym w jakim stopniu będziesz się udzielał w rozmowach z lekarzem i powiedz że chcesz być obok podczas spotkań z lekarzami. Bardzo często chory nie koduje wszystkiego co lekarz mówi. W głowie ma natłok myśli które przeszkadzają w dokładnym odbiorze. Twoja obecność odciąży chorego i będzie wiedział że w razie czego jesteś obok. W czasie leczenia nie udawaj przed chorym że nic się nie dzieje. Omijanie tematu choroby nie pomaga, wręcz przeciwnie tłumi emocje i chęć wyżalenia się, wypłakania a to doprowadza do okropnego obciążenia psychicznego. Staraj się nie izolować chorego od ludzi czy bliskiego otoczenia. Wykorzystuj każdą lepszą chwilę w samopoczuciu chorego na czas spędzony wśród innych ludzi. W miarę możliwości staraj się motywować do spacerów, małych podróży itp. Pamiętaj że w czasie choroby nasza bliska osoba może stać się nieznośna, kapryśna. Może pojawić się bunt i złość. W takich momentach nie trać cierpliwości i pamiętaj że chory nie robi tego specjalnie. Bycie czyimś wsparciem i podporą to ciężkie zadanie ale jakże szlachetne i cudowne jest gdy oddasz część siebie i swojego życia aby wspierać i dawać oparcie osobie którą kochasz. Mieć u boku taką osobę podczas ciężkiej choroby to największy skarb. 

Czytaj dalej »

DOBRY ZWIĄZEK, CZYLI JAK BUDOWAĆ SZCZĘŚLIWĄ RELACJĘ.

    Jak rozpoznać dobry związek. Czym jest zdrowa relacja między partnerami. Odpowiedzi na te i podobne pytania można szukać na początku związku ale i zdarza się że po latach zadajemy sobie takie pytania i szukamy odpowiedzi aby porównać i sprawdzić czy nasza relacja nadal jest tą pożądaną. Konflikty są nieodłącznym elementem każdego związku, gdyby się nie pojawiały oznaczałoby to, że partnerzy tłumią emocję, milczą na temat swoich odczuć a w najgorszym przypadku są dla siebie obojętni. 

    Głównie związek opiera się na więzi emocjonalnej oraz poczuciu bliskości. Gdy czujemy się ze sobą związani emocjonalnie i fizycznie tworzymy wspólnie relację. Czas spędzony razem sprawia nam radość i ładuje nasze baterie. Gdy czujecie że czas spędzony z partnerem jest dla Was najcenniejszy i dążycie do tego aby mieć go jak najwięcej, jest to sygnał że Wasza relacja jest wyjątkowa. Wsparcie czy dawanie sobie siły do podejmowania nowych wyzwań lub przetrwania ciężkich momentów, jest jedną z najważniejszych cech dobrego związku. Gdy czujesz że nie masz siły i chcesz się poddać, druga osoba stawia Cię do pionu i motywuje do dalszej walki. Podcinanie skrzydeł to oznaka że coś jest nie tak! Przy partnerze masz się czuć wyjątkowym i wierzyć, że stawisz czoła wszystkim przeciwnością. Akceptacja inności, to kolejna ważna kwestia. Musisz pamiętać że partner ma wady i zalety. Nie zmienisz tego, bo każdy z nas jest odrębną jednostką czy tego chcesz czy nie. Partnerstwo to wchodzenie do świata drugiej osoby i akceptacja tego że może ten świat być inny i niezrozumiały ale mimo to chcesz w nim żyć. Kolejna rzecz to empatia i kompromisy, czyli umiejętność stawiania się w sytuacji partnera. Nie da się funkcjonować w związku w którym nie ma kompromisów. Pamiętaj, że brak kompromisu tworzy konflikty. Potrzeba kontaktu fizycznego, w tym przypadku dotyk i bliskość to nieodłączny element dobrego związku. Partnerzy mają silne pragnienie wspólnego dotyku. Obojętność lub niechęć z której ze stron powinno być sygnałem że dzieje się niedobrego. Intymność i namiętność to element łączący partnerów, dzięki niej związek ma charakter miłosny a nie tylko przyjacielski.

   Związek to nic innego jak bardzo bliska relacja o którą musimy dbać. Czas dla siebie, wspólne pasję, wyjścia, rozmowy. Staraj się w związku być najlepszym przyjacielem i kochankiem, aby wasza relacja nie przeistoczyła się z partnerów na współlokatorów. 

Czytaj dalej »